Dit bericht kan affiliate links bevatten, wat betekent dat ik een kleine commissie kan ontvangen, zonder kosten voor u, als u een aankoop doet.
Natuurlijk heb ik meer vreselijke verhalen uit de eerste periode gehoord (tijdens een boekverslag, in een witte broek, in de gymles), maar ik durf te wedden dat weinigen zo cringe-waardig en grappig zijn als de mijne …
Zoals veel mensen die ik ken, waren mijn ouders gescheiden toen ik jong was. Ik ging elk weekend naar mijn vader in mijn jeugd, en dit weekend, toen Moeder Natuur besloot dat het mijn tijd was, was dat niet anders.
Het was een gewone zondag met papa. Hij keek voetbal, ik probeerde mezelf bezig te houden (meestal betekende dat rondsnuffelen in zijn huis). Tijdens een toiletpauze van mijn speurwerk gebeurde het. Nu had ik “het gesprek” gekregen. Mijn moeder overhandigde me op een dag een pamflet dat de menstruatiecyclus van een vrouw uitlegde (ik denk dat het door Kotex werd uitgegeven). Ze zat en rookte terwijl ik het las en vroeg het toen “Nog vragen?” waarop ik snel mijn hoofd schudde nee. Toen ging zij spaghetti maken en ik ging tv kijken. Ik was goed bereid!
Waar ik niet op voorbereid was, was dat het zou gebeuren terwijl ik bij mijn vader thuis was. En dat niet alleen, mijn stiefmoeder was niet eens thuis. In plaats daarvan moest ik de moed verzamelen om het mijn vader te gaan vertellen. Want eerlijk gezegd, hoewel ik wist dat ik niet doodging, wist ik niet echt wat ik moest doen!
Ik schuifelde naar beneden en ging naast hem zitten terwijl hij naar de wedstrijd keek. Toen ik eindelijk wat zenuwen kreeg zei ik “Papa?” Hij vroeg “Ja?” Ik flapte er met al mijn kracht uit “Ik ben ongesteld geworden.” Hij keek een fractie van een seconde een beetje verbouwereerd, maar zei al snel “Uh….Karen heeft daar spullen voor onder de gootsteen”.
Ik denk dat ik niet zo’n goede snuffelaar was als ik dacht, want ik had dit moeten weten! Ik rende snel naar boven en begon te zoeken naar de dingen die ik niet alleen in het pamflet had gezien, maar ook in de kast van mijn moeder. En ik bedacht… niets. Oh boy, dit was slecht…
Ik zakte terug naar beneden en ging naast mijn vader zitten en vond ergens wat meer moed om te zeggen. “Eh, papa? Er zit niets onder de gootsteen.” Hij zei: “Ze is binnenkort thuis. Heb je niets van thuis meegenomen?” hij schold me uit. “Nee” Zei ik beschamend.
Het spel ging een paar minuten door, de hele tijd wist ik zeker dat ik zijn bank verpestte. Toen ik het eindelijk niet meer aankon zei ik “Papa?” Hij keek me aan, zichtbaar geïrriteerd dat ik hem tijdens het spel bleef onderbreken, “Ik heb het nog nooit eerder gekregen” Ik piepte eruit.
Hij dook op en begon rond te rennen, als een kruising tussen een van de drie stromannen en een gek. “Oh… uh… OK… nou ja, laten we eens kijken. Hmmm, eerste keer, hè? Hmmm… oké!” Na een minuut of twee hiervan ging hij mijn stiefmoeder bellen. Vanuit de kamer ernaast hoorde ik het gerommel van het telefoontje.
Het blijkt dat Karen niet op weg was naar huis. Ze zou uren worden. Hun oplossing? Loop naar de YMCA, 6 straten verderop en stuur me met een dubbeltje naar de kamer van de vrouw. Ik kan me eerlijk gezegd niet herinneren of ze 2 auto’s hadden. Ik wil geloven dat ze dat niet deden. Want als dit gewoon de snelste oplossing was, dan is dat gewoon fout!
Maar dat is precies wat we hebben gedaan. Toen we daar aankwamen, gaf mijn vader me een munt en zei “Het zal een doos aan de muur zijn die je geeft wat je nodig hebt”, toen hij wegrende. Alsof ik me niet genoeg schaamde! Het geheel voelde als een soort ondergrondse drugsdeal.
Maar daar was het inderdaad, de doos aan de muur die het allemaal ging oplossen. Ik wachtte tot de vrouw die daar zat zou vertrekken en stak mijn dubbeltje erin. Uit valt een GIGANTISCHE doos. Ik bedoel, een doos die praktisch zo groot is als mijn hele kleine elfjarige hoofd. Ik haastte me naar de badkamer. En hier wordt het echt gek…
In de doos zat iets vergelijkbaars als wat ik in het pamflet zag, vergelijkbaar met wat ik zag in de badkamerkast van mijn moeder. Maar niet helemaal goed. Waar was de sticker op de bodem? In plaats daarvan waren er twee lange stroken die zich uitstrekten van elk uiteinde. Misschien is deze verkeerd gemaakt? Ik gooide het weg en ging naar buiten om de Y te kammen op zoek naar mijn vader “Helemaal klaar?” vroeg hij toen hij naar de deur liep. “Nee!” Ik fluisterde: “Ik heb nog een dubbeltje nodig, die werkte niet!”
Een dubbeltje later hetzelfde. Een ginormous, stickerloos ding dat niet zou blijven zitten in mijn slipje hoe ik het ook probeerde. Ik wist zeker dat het uit mijn broekspijp zou vallen toen ik de voordeur uitliep, zeker recht voor het jongenszwemteam. Natuurlijk hoorde ik later dat het een servet was dat aan een riem moest worden bevestigd. Waarom? Omdat ik PADS KOCHT BIJ DE YMCA! Deze doos was waarschijnlijk niet gevuld sinds mijn moeder voor het eerst ongesteld werd.
Ik besefte dat de dingen grimmig waren en wist dat ik snel moest handelen, omdat ik daar al ongeveer 15 minuten zat en bang was dat mijn vader iemand achter me aan zou sturen en op dat moment zou ik mezelf gewoon in het toilet verdrinken. Gênanter kon het niet worden. Weet je nog hoe het was om elf te zijn? Ik schaamde me voor alles. Dit was veel te veel. Dus ik trok mijn ondergoed uit en bond de uiteinden van het maandverband om het kruis, knoopte ze en waggelde vervolgens naar buiten om Pop te ontmoeten.
Om te zeggen dat het een ongemakkelijke wandeling naar huis was, zou op zijn zachtst gezegd zijn. Deels omdat ik een pad ter grootte van een dij in mijn slipje had, deels omdat ik zeker wist dat de knopen zouden loskomen terwijl ik liep en deels omdat ik gewoon een vrouw werd terwijl ik onder de hoede van mijn Vader was. De horror…
Iemand een verhaal dat ze willen delen?